Robert Noga: Trup w szafie

Ludzie w ramach akcji „Zostań w domu” kombinują jak mogą. Sieć bombardują filmiki, w których chwalą się swoją inwencją. A to bracia uprawiają tenis stołowy grając na stole w kuchni przy pomocy patelni, a to gwiazda futbolu ćwiczy „klatę” w domowej siłowni, wykorzystując za ciężarek własną pociechę. W ping ponga nie gram, bo mam tylko jedną patelnię i partnera do partyjki aktualnie brak, a moje pociechy są dorosłe, więc nie bardzo mogą robić za sztangi. Ale taki redaktor Koerber może spróbować. Jedna latorośl na masę, druga na siłę i jedziemy z tym koksem Wojciechu, chociaż  zdrowiej jednak bez koksu …

Ja korzystając z wolnego czasu postanowiłem zrobić przegląd szafki, do której dawno nie zaglądałem i z jej dna wygrzebałem archiwalne numeru gazety „Tor” z 1991 roku. Może niektórzy Czytelnicy pamiętają, był to tygodnik wydawany w Krośnie, przez kilka miesięcy owego roku, ale ukazało się tylko kilkanaście numerów i redakcja wywiesiła biała flagę. Szkoda, bo był nieźle redagowany (wcale nie dlatego, że popełniłem na jego łamach kilka tekstów jako dziennikarski młodziak). Miał bardzo interesującą kolumnę poświęconą speedwayowi za granicą. Dziś, w dobie internetu, to żadne halo, ale wówczas informacje z torów w innych krajach nie były powszechnie dostępne i aktualne.

Zacząłem kartkować nieco pożółkłe strony i zrobiło mi się smutno. Dlaczego? Ano przypomniałem sobie, jak wyglądał wówczas europejski speedway. Czy wiesz Czytelniku Drogi jak funkcjonowała trzy dekady temu taka liga niemiecka? Pewnie nie pamiętasz. To podpowiem – liczyła jedenaście drużyn. Jedenaście! Przy okazji gazeta w jednym z numerów zapowiadała start ligi austriackiej, w której miały rywalizować cztery zespoły. No proszę. Mistrzostwa Włoch wygrał Armando Castagna (tak, tak ten sam, to informacja dla najmłodszych fanów). Nic w tym zaskakującego, ale warto zauważyć, że rozegrano klasyczny finał, w którym startowało szesnastu zawodników plus rezerwowy. Ilu dziś żużlowców startuje na Półwyspie Apenińskim?

Węgry. Tutaj gazeta podaje ciekawostki dotyczące indywidualnych mistrzostw kraju naszych Bratanków. Otóż w eliminacjach startowało około czterdziestu (sic!) zawodników, którzy spośród siebie wyłaniali ośmiu najlepszych. Do nich dołączała ósemka elity krajowej i razem tworzyli tzw. I ligę, walczącą o prymat w kraju. Była też 16-osobowa tzw. II liga złożona z samych juniorów. Patrząc na węgierski speedway dziś, aż trudno uwierzyć ile z tego zostało. No to jeszcze jedna gratka. Przy okazji finału Mistrzostw Świata Par, który w tamtym roku odbył się w Poznaniu, dziennikarz zapytał brązowego medalistę z… Norwegii Einara Kyllingsteda o realia speedwaya w kraju fiordów. Według niego sport uprawiało wówczas w Norwegii około stu zawodników. Nawet jeśli nieco przesadził, robi wrażenie, prawda? Zatem gdzie był speedway, już nie mówię światowy, lecz nasz kontynentalny, europejski, trzy dekady temu, a gdzie jest dzisiaj? Dlaczego doprowadzono go w wielu krajach do kompletnej degrengolady? Co w tym czasie zrobił FIM i krajowe federacje, aby temu zapobiec? Dlatego powtarzam po raz kolejny, chociaż popularności mi to pewnie nie doda, że za coraz bardziej groteskowe wydaje mi się ustawiczne napinanie mięśni i nieustanne podkreślanie wszem i wobec, że oto mamy najlepszą ligę świata.

Owszem, na tle tych kilku innych państw, gdzie speedway nie został jeszcze wyrugowany z rodziny znanych sportów i wyrzucony na śmietnik historii, w najlepszym razie do niszy, jesteśmy najlepsi, ale to w dużej mierze niestety zasługa wyżej wymienionego tła. A ja postanowiłem znaleźć sobie jednak inne zajęcia niż sprzątanie szaf. Kto wie, jakiego jeszcze trupa wyciągnąłbym z kolejnej…

ROBERT NOGA