Żużel. Nicki Pedersen: Samochodami jeżdżę od 12 roku życia. Od zawsze lubiłem te niemieckie

Nicki Pedersen często pokazuje w swoich mediach społecznościowych, iż może sobie pozwolić na luksusowe towary. Mowa również oczywiście o tych na czterech kołach. Ostatnio o swojej pasji do motoryzacji opowiadał na łamach duńskiego Ekstrabladet. 

– Samochodami interesowałem się od bardzo młodego wieku. Mój ojciec był sprzedawcą samochodów. Kiedy byłem mały, otaczały mnie samochody i pozwalano mi biegać po warsztacie. Z wiekiem pozwolono mi też odkręcać i demontować silniki złomowanych samochodów, a później uczyć się, jak części samochodu łączą się ze sobą. Za kierownicą także usiadłem bardzo szybko. Mieszkaliśmy na wsi i w wieku 12 lat pozwolono mi jeździć po polach. Moi rodzice mieli pełne zaufanie do mnie i mojego brata. Nigdy nie było żadnych wypadków, ani niczego nie rozbiliśmy. Pamiętam, że te jazdy traktowaliśmy jako totalną wolność – mówi zawodnik klubu z Grudziądza. 

Jak to w życiu bywa, Duńczyk doskonale pamięta, ile zapłacił za swój pierwszy samochód. – Miałem tylko 18 lat i pamiętam, jakby było to wczoraj. Był to Citroën BX w kolorze czerwonym. Był prawie nowy i jeździł jak marzenie. Dałem za niego 2000 koron, więc była to niesamowita okazja. Byłem z tego samochodu naprawdę zadowolony – kontynuuje Pedersen. 

Trzykrotny indywidualny mistrz świata nie ukrywa, że od lat ma największe zaufanie do niemieckich producentów samochodów. – Wszystkie ostatnie samochody, które miałem to Mercedesy. Od zawsze lubiłem niemieckie samochody. Są solidne, dobrze wykonane i mają ładną linię. W tej chwili jeżdżę CLS 350 w stylizacji AMG z 2020 roku. Dużo myślałem też o samochodach elektrycznych, ale jeszcze moda na nie mnie nie przekonała, ze względu na ilość kilometrów jaką przebywam oraz zasięg akumulatorów. W swoim samochodzie muszę mieć zawsze telefon i dwa duńskie kanały radiowe, Nova oraz Voice. Przy wyborze samochodu zwracam uwagę na wyposażenie, a później na tapicerkę. Pedantem jakimś nie jestem. Samochód to środek transportu. Jest bałagan, to się sprząta – podsumowuje Duńczyk.