Co się dzieje z żużlowcami po czterdziestce. Na przykładzie odwołanego meczu

Po czterdziestce u żużlowców może się cojones kurczą. No cóż, to już nie ten sport, co kiedyś. Węższe kevlary to i mniej miejsca na jaja…

To cytat z wpisu mojej córki, tuż po odwołaniu spotkania w Częstochowie. Trochę ją rozumiem. Do tego emocje, spotęgowane czasem oczekiwania. Ludzie chcą igrzysk, walk gladiatorów no i żeby lała się krew, nawet jeśli głośno tego nie przyznają. Oni chcą chleba i igrzysk, a stary wyjadacz żużlowych aren zwykle chce już tylko bezpiecznie dorobić coraz większą kasę, najlepiej w wersji bezpiecznej, do tego co już ma w skarpecie.

Rozumiem argumenty Dobruckiego o złym stanie toru i braku możliwości jazdy tam gdzie chcę, kiedy przyjdzie ruszyć we czwórkę spod taśmy, rozumiem obronę decyzji arbitra przez prezesa Świącika. Ba. Nawet gotów jestem przyjąć argument Rafiego o tym, że gdyby mecz miał się odbyć w ramach piątej czy szóstej rundy – nikt nie robiłby problemu. To wszystko obiektywna prawda. Podobnie jak ta, że w odróżnieniu od słynnej areny w Pile podczas Złotego Kasku, tutaj ani gwoździe, ani beton nie wystawały. Tor był mokry, trudny, ale jednocześnie stopniowo wchłaniał i obsychał. A mokry był jednako „po całości”. Po pierwszej serii byłby idealny do walki, zatem mimo iż to inauguracja, można było jechać.

Pytanie nie jest więc o to, czy jechać się dało, uściślę na wszelki słuczaj, czy ścigać się dało, bo jechać można wszędzie. Otóż w mojej ocenie dało się bezpiecznie ścigać, a tezę taką poparł w swym wpisie choćby Chris Harris, były uczestnik SGP i bardzo bojowy swego czasu rajder. Zatem dało się, tylko się nie chciało. Dokładniej zaś, nie chciało się podjąć ryzyka, bo w piątkowych warunkach torowych, pewne ryzyko to jednak ze sobą niosło. Bez znaczenia, że kilka lat temu większość z obecnych gwiazd nawet by nie spróbowała dyskutować, uznając, że to trudna, acz normalna arena rywalizacji. A dziś? Po co facetowi po trzydziestce, albo jeszcze lepiej po czterdziestce, z trzecią żoną i kilkorgiem dzieci, niepotrzebne i nieuzasadnione ryzyko. Młody, nawet jeśli uważa, że dałby radę, starszemu nie fiknie. W końcu fala obowiązuje. A starszy ma dla kogo żyć, a i swoje kontuzje już przeżył, zaś z wiekiem goi się i dłużej i trudniej. Uradzili zatem owi gladiatorzy, że nie pojadą, zaś arbiter i większość pozostałych zainteresowanych dorobiła do takiej decyzji ideologię. Trochę dziwię się gościom. Z jednej strony sami żużlowcy nie palili się zbytnio do walki, ale z drugiej okazja aż się prosiła, by ją wykorzystać. W tych warunkach, to gospodarz, nie gość, byłby zaskoczony torem. No ale dawać i prosić, to zbytek łaski, jak stwierdził kiedyś ktoś mądrzejszy.

Mnie nachodzi przy tym jedna tylko refleksja. Pamiętam żużel z czasów, kiedy ponad tor tylko kaski wystawały i nikt szczególnie nie narzekał, a ilość wypadków, mimo znacznie liczniejszej rzeszy uprawiających speedway, była porównywalna z obecną. To znaczy, że co? Aż tak nam się żużel skomercjalizował, że teraz to podtatusiałe gwiazdy decydują gdzie, kiedy i jakich warunkach torowych, zawody mogą się odbyć? Jeżeli tak ma to wyglądać, to ja wysiadam. W duszy mam komerchę, wolę stary, rodzinny speedway, z fają w zębach po biegu. Czego i Wam życzę.

PRZEMYSŁAW SIERAKOWSKI