Żużel. Przedwojenny Zmarzlik. Dawniej kwoty transferowe wynosiły… 1000 funtów

Dziś wielu kibiców emocjonuje się nie tylko zmaganiami na torze, ale także żyje transferami zawodników. Nie jest to żadna nowość, bo już przed drugą wojną światową zmiany barw klubowych przez żużlowców budziły emocje. Były one na tyle duże, czy nawet ogromne, że artykuły traktujące o nich zajmowały kluczowe miejsca m.in. w takich gazetach, jak Daily Mirror.

Tak właśnie było w przypadku żużlowca Franka Charlesa. Zanim zaczął on uprawiać żużel, pracował jako piekarz oraz sprzedawca w piekarni. Miał również epizod w życiu jako… akordeonista w klubach muzycznych. Swoją żużlową karierę Frank zaczynał w Burnley, potem był klub White City oraz Belle Vue. To właśnie odejście z Belle Vue do zespołu Wembley Lions w 1935 roku stało się tematem „grzanym” na pierwszych stronach gazet. Dlaczego? Powód był prosty. Po raz pierwszy na Wyspach kwota, jaką Wembley Lions zapłaciło za zawodnika dobiła do… tysiąca funtów. To była wówczas niewyobrażalna suma za pozyskanie żużlowca. Rekord w historii światowego speedwaya. 

– Był u nas kiedyś taki czas, kiedy zasady wyścigów na żużlu określały 100 funtów jako maksymalną kwotę zapłaty za transfer. Pamiętam doskonale czasy, kiedy transfer Wally’ego Hulla z Belle Vue do Wimbledonu wywołał sensację. Z czasem kwotę podniesiono do 500 funtów z prozaicznej przyczyny. Wszyscy wiedzieli, że 100 funtów straciło na wartości, a po drugie osoby zarządzające klubami robią wszystko, aby mieć jak najlepszych zawodników. Jeśli promotor potrzebuje, to znajdzie pieniądze i zapłaci. Transfer Franka to sensacja, ale zapewniam, że nie pierwsza i nie ostatnia. Czekam tylko, kiedy granica transferowa zostanie podniesiona do 2000 funtów i który zarząd klubu jako pierwszy zaoferuje taką kwotę – pisał w 1935 roku na łamach Daily Mirror w swoich felietonach doskonały wówczas zawodnik Vic Huxley.

Po transferze do Wembley Lions Frank stał się najlepszym zawodnikiem zespołu i został powołany do kadry Anglii na mecze z Australią. Wygrał również Star Riders Championship. W 1936 roku ponownie był najlepszym zawodnikiem swojego zespołu oraz zakwalifikował się do finału mistrzostw świata, w których zajął piąte miejsce. Ten sam wynik powtórzył w finale w roku 1937.

Najdroższy przedwojenny zawodnik świata pod koniec sezonu postanowił zakończyć swoją karierę i skupić się na swojej drugiej pasji, jaką było szybownictwo. I właśnie ta pasja zakończyła życie żużlowca. Początku drugiej wojny światowej były zawodnik Wembley nie doczekał – zginął w w katastrofie lotniczej  podczas udziału w zawodach szybowcowych 15 lipca 1939 roku.

Frank Charles został zapamiętany nie tylko jako żużlowiec, ale głównie jako ten, za którego jeden z klubów zdecydował się zapłacić „magiczne” 1000 funtów. Tamten transfer obu stronom wyszedł na dobre.