Żużel. Damian Ratajczak: Atmosferą możemy sprawić niespodziankę. Chcę być w juniorskiej czołówce (WYWIAD)

Sezon 2022 nie potoczył się po myśli Damiana Ratajczaka. Młodzieżowiec Fogo Unii Leszno wprawdzie spisywał się lepiej w turniejach juniorskich, ale wykręcał też gorsze wyniki w PGE Ekstralidze. O kontuzji w najgorszym możliwym momencie, zmianach w ekipie Byków i planach na przyszłoroczne zmagania rozmawiamy w poniższym wywiadzie.

Kolejny rok w PGE Ekstralidze za Tobą. Wynikowo było trochę gorzej niż w poprzednim sezonie. Jak Ty możesz ocenić te minione rozgrywki?

Pod kątem indywidualnym w PGE Ekstralidze faktycznie było trochę gorzej. Patrząc jednak na zawody juniorskie, to wyglądało to nawet lepiej niż w poprzednim roku. Zapewne gorsze rezultaty w tych najważniejszych rozgrywkach wynikały trochę z tej kontuzji, której doznałem na początku sezonu.

Rozgrywki nie zdążyły wystartować, a Ty już musiałeś leczyć uraz…

Dokładnie tak. W tak młodym wieku, w którym jestem, taka kontuzja mocno hamuje. To był mój błąd, więc mogę powiedzieć, że sprawiłem sobie miesiąc przerwy od jazdy w bardzo ważnym okresie. Ten miesiąc to duża strata, bo właśnie na początku rozgrywek tej jazdy bardzo dużo potrzeba. Musiałem się wtedy rehabilitować zamiast siedzieć na motocyklu. Oczywiście jestem świadomy, że w naszym sporcie te kontuzje się zdarzają, ale było tu dużo pecha. Potem potrzebowałem trochę czasu, żeby wrócić do dobrej dyspozycji, złapać luz i zacząć czerpać radość z jazdy.

Dobrego momentu na kontuzję nie ma, ale chyba gorszy trudno sobie wymarzyć.

Jak pamiętam, to wtedy było półtora tygodnia do pierwszego meczu ligowego. Objechaliśmy dwa sparingi i dobrze to wyglądało. Ja się czułem dobrze, a sprzęt też fajnie się spisywał. Zapowiadało się optymistycznie, ale przytrafił się uraz. Jest to jednak dla mnie dobra lekcja. W przyszłości będę mądrzejszy.

Optymistyczna była za to końcówka rozgrywek. W ćwierćfinale z Motorem Lublin zdobyłeś 9 punktów z bonusem i ogrywałeś Jarosława Hampela czy Maksyma Drabika. To dla Ciebie taki dobry prognostyk na kolejny sezon?

Dla mnie każdy dobry wynik w PGE Ekstralidze jest dużą motywacją. Fajnie jest pokonywać zawodników, którzy z powodzeniem jeździli w Grand Prix. To buduje i pozwala uwierzyć w siebie jeszcze bardziej. Nie można oczywiście popadać w hurraoptymizm, bo to może być zgubne. Ja jednak poprzez takie występy motywuje się do dalszej pracy. To też taki znak, że żużel to jest właśnie to, co powinienem robić.

Coraz ciekawiej wygląda rywalizacja w formacji juniorskiej w Lesznie. Poza Tobą są jeszcze chociażby Hubert Jabłoński, Maksym Borowiak czy Antoni Mencel. Nie jeździ się trudno z myślą, że któryś z chłopaków może wskoczyć na Twoje miejsce?

Z całą trójką chłopaków mamy bardzo dobry kontakt. Oczywiście gdy wyjeżdża się na tor, to za bardzo nie ma mowy o kolegach, zwłaszcza w zawodach młodzieżowych. My mamy świetne relacje ze sobą i każdy respektuje decyzje trenera. To on postanowi, który z nas będzie jechał. Trzeba pracować na swoje miejsce i z taką myślą podchodzę do sezonu.

Pozmieniało się w Lesznie na pozycjach seniorskich. Ty, podobnie jak inni zawodnicy drużyny, byłeś zaskoczony decyzją Jasona Doyla?

Mogę powiedzieć, że tak. Chyba w czerwcu było oficjalne ogłoszenie, że Jason zostaje. Zdziwienie było, ale to jego decyzja. Stało się tak, jak się stało. Mamy fajny skład i już czuję w nim świetną atmosferę. Może na papierze nie jesteśmy najmocniejsi, ale właśnie tą atmosferą możemy sprawić niespodziankę.

Nie ma Jasona, ale – jak mówisz – są inni zawodnicy. Bartosz Smektała i Grzegorz Zengota byli w Unii wtedy, gdy Ty stawiałeś pierwsze kroki.

Jak wchodziłem do szkółki, to Bartek był w Lesznie. Zawsze podpowiadał jak mógł. Później razem trenowaliśmy też podczas zimowych przygotowań. Grzegorz trochę wcześniej odszedł z Unii. Żużlem nie zacząłem się jednak interesować dopiero wtedy, gdy zacząłem jeździć. Od małego kibicowałem, więc te wszystkie lata Grzegorza w Lesznie doskonale pamiętam. Niedawno miałem okazję go bliżej poznać i złapaliśmy bardzo dobry kontakt.

Na koniec powiedz o tym, jakie wyzwania stawiasz sobie na kolejny sezon. Jak zdzwonimy się w podobnym okresie za rok, to z czego będziesz zadowolony?

Jestem bardzo ambitną osobą, więc te cele są wysokie. Chcę poprawiać swoje wyniki z roku na rok. Chciałbym być w juniorskiej czołówce i zakręcić się koło pierwszej trójki-czwórki najlepszych młodzieżowców. Więcej zdradzał nie będę, bo jestem zdania, że najlepiej cele jest realizować, a potem o nich mówić. Za rok na pewno o nich wspomnę.

Dziękuję za rozmowę.

Dziękuję również.

Rozmawiał BARTOSZ RABENDA