Żużel. Brzytwa Sieraka. Przyganiał Majewski Michelsenowi, jak Olkowicz GKM-owi

Dania za Szwecję, brak konsekwencji w interpretacji i tajemnicze wypadki drogowe. Z tymi wypadkami, to naturalnie delikatne przebarwienie. W przypadku Łodzi, a raczej podróży z Łodzi i Mateusza Dula z Piotrem Pióro, czy bez niego w busie, to sprawa oczywista i jednoznaczna, jak kulisy każdej katastrofy drogowej – prawda, panie Witoldzie?

Tylko niepoprawni miłośnicy spiskowych teorii dziejów mogą się czegokolwiek zdrożnego doszukiwać. A że akurat do takowych należę, znając życie, ze szczególnym uwzględnieniem tego żużlowego, to już inna para kaloszy. Kontuzja, czy też delikatna niemoc Saszki po karambolu dzień wcześniej w lidze duńskiej, nie mają najmniejszego związku z kolizją młodzieżowca (-ów?) bowiem Orzeł, jak każdy klub żużlowy w Polsce, zawsze przestrzega zasad fair play. Dobra, bo sam już cieszę puchę nad klawiaturą czytając te wynurzenia o szlachetności intencji w ukochanej dyscyplinie. A rzecz nie dotyczy jedynie Sqry i jego ekipy, żeby łodzianie przypadkiem nie odbierali przytyków zbyt osobiście. Było, jest i będzie. W każdej dziedzinie. Cwaniaki i spryciarze górą, choć zwykle do czasu, takoż na krótką metę. W myśl znanej maksymy o tym, że zwycięzców się nie sądzi.

Przycwaniakował, a przynajmniej zamierzał, jak nie przymierzając Olkowicz z poradami dla Grudziądza, z Thomsenem i szpitalem w tle, imć Marcin Majewski próbując kreować wściekłego po meczu z oczywistych powodów Michelsena, na króla defektów. Riposta przyszła błyskawicznie, przy tym cięta. Duńczyk zastanawiał się w niej kogóż to można by określić królem głupoty dla odmiany. No to sobie panowie wymienili wpisy z liścia po razie. Fakt, że specyficzne „poczucie humoru” nieco poniosło szefa sportu stacji TV. Musiał wiedzieć jakie emocje towarzyszą żużlowcowi po tak nieudanym meczu, wskutek złośliwości przedmiotów martwych, acz rozpalające do żywego. Chyba, że… nie wie. Jeśli tak, to teraz już ma przynajmniej tę świadomość, czym się mogą skończyć próby dworowania sobie z cudzego nieszczęścia. Cała wataha Duńczyków skoczyła do gardła Majewskiemu, w bardziej, bądź zwykle, mniej wyszukany sposób artykułując w komentarzach, co myślą o takich przytykach dziennikarza. Z dobrym wychowaniem większość wpisów wiele wspólnego nie miała, ale to już taka hamletowska przypadłość. Bywają zarozumiali w naszym rozumieniu. Nawet bardzo. No i bardzo czuli na wszelkie objawy krytyki. Takie duńskie bezstresowe wychowanie w przeświadczeniu, zazwyczaj nie do końca prawdziwym, o własnej genialności, wielkości i nieomylności. Mają we krwi traktowanie wszystkich wokół „z góry”.

Dania zastępuje Szwecję. Nie, nie mówimy o żadnych zawirowaniach politycznych, czy rewolcie w Skandynawii. Liga duńska jedzie, stanowiąc dla części naszych (głównie), gości z kraju Hamleta poligon sprzętowy i możliwość zwiększenia ilości startów spod taśmy. Jedni korzystają, inni mniej, ale faktem pozostaje, że Dania niejako wskakuje w miejsce Szwecji, dotąd będącej owym miejscem ćwiczeń taktyczno-strategicznych. Nikt inny poza Polską nie rywalizuje na ten moment, a jazdy brak. O tym jednak pisałem już wielekroć i nie ma sensu wracać, do braku sensu i logiki w poganianiu naszych rozgrywek i żużlowców na siłę. Bez przetarcia, bez sparingów, ale śmigają co się zowie po asfaltowych, zbetonowanych lotniskach, by w zamyśle popędzających ekonomów tak sądzę, zmniejszyć ryzyko i tak sypiących się jak z rogu obfitości – ciężkich kontuzji. Ale co ja tu mogę. Najwyżej pisać i obśmiewać, choć pewnie pacjentom szpitali bynajmniej nie do śmiechu.

Pora na kontrowersje. Zarządzono ubezwłasnowolnienie arbitrów. Niedawno. Nakazano mianowicie wykluczać atakującego jeśli sprawi „ała” wyprzedzanemu. I tak też ochoczo sędziowie wykluczali spraw.., ooops, jako sprawców, to istotne doprecyzowanie, tych dynamicznych i przebijających się, bez względu na okoliczności przyrody. W Gdańsku Ryszard Bryła po dwakroć wyrzucił z biegów Wadima Tarasienkę, bo się Pieszczek położył. Podobno po atakach. Fakt. Żużlowcy coraz lżejsi, więc i podmuch mógł zmieść gdańszczanina z motocykla niczym halny. A czy za sprawą bydgoskiego Rosjanina? Bez znaczenia. „Góra” narzuciła interpretację, więc arbiter Bryła trzymał się jej konsekwentnie, podobnie zresztą jak uległy teatralnej gestykulacji sędzia spotkania w Lublinie. Tamże przekonująco wymachiwał łapkami Czugunow, tym razem nie w teledysku i nie na kwiecistej łące, a rzekomo, po ataku Griszki. Tu jednak przedstawiciele żużlowej Temidy byli konsekwentni więc trudno. Tak kazano, tak decydujemy i nie zostawiamy miejsca na interpretację. Tymczasem w Toruniu objawił się odszczepieniec. Przemo się położył wykorzystując agresywny tak rywala, za co arbiter wykluczył… miłośnika leżakowania. Wyjątkowo. To jak to jest z wytycznymi i możliwością oceny? Dopuszczalna, czy nie? Jeśli tak, to zarówno Tarasienko nie powinien być ani razu wykluczony w Gdańsku, takoż po akcji z Czugunowem nie powinien wylecieć w Lublinie Łaguta. No, chyba że się mylę?

Zadziwia mnie także zażyłość, czy też jak kto woli zależność, między familią Fiałkowskich a Lechem Kędziorą. A to junior sędziuje Polonii na inaugurację w domu, a to senior dogląda prac agrarnych w kolejnym spotkaniu przy Sportowej. Pilnują żeby bydgoszczanom nic złego się nie przydarzyło, czy zwykły zbieg okoliczności nie mający wpływu na nic? Zważywszy, że sobotnie starcie Krosna z Łodzią przełożono wskutek deszczu na poniedziałek, a w niedzielę Wilki znowu mają jechać u siebie i tego starcia na poniedziałek przełożyć nie sposób, bo już jedno zaplanowane, to się tak nieśmiało zastanawiam. Kto ma interes żeby nie jechać na Podkarpaciu w terminie i poczekać na uzupełnienie składu własnego? A może przeginam. Za dużo Sensacji XX wieku.

Tak, czy siak największe emocje mamy na razie w związku ze śledzeniem prognoz pogody i rozdzielników E-lipy. Bo może znowu… odwołają. Co to się porobiło z tym żużlem? Trochę pokropi i już dyskwalifikujący zawody problem? Bo kasa, bo koszty, bo telewizja i takie tam. To po co plandeki i inne cuda? Do dekoracji? A co z romantycznym żużlem, rozgrywanym często w anormalnych warunkach, ale na torach na tyle bezpiecznych, że jakoś nikt nie wyjeżdżał z zawodów w karetce, a wracał jak przyjechał… klubowym autobusem? Za chwilę zaczniemy analizować ciśnienie, zakres temperatur i stan wód w głównych rzekach Polski. Albo jak w skokach. Przeliczniki za wiatr, za belkę, za stopień wilgotności, za wysokość osadzenia krocza w kevlarze i takie tam… popierdółki. Jeśli speedway ma być odporny na czynniki zewnętrzne, to organizujmy go w zamkniętych halach. Jeśli nadal ma mieć swój urok, choć coraz mniejszy, to przestańmy zachowywać się jak panienki i tak traktować bogatych biznesmenów, zwanych dla niepoznaki sportowcami. Amen.

PRZEMYSŁAW SIERAKOWSKI