Wrocławskie (anty)rekordy toru. Raport statystyczny #7

O tym, jaki i dlaczego był tor i co na nim obserwowaliśmy podczas piątkowego meczu Betard Sparty Wrocław z MrGarden GKM Grudziądz, powiedziano i napisano już wiele. Wedle mojej opinii, zbyt powierzchownie.

Oficjalnie rekord toru zawodnicy bili 6 razy, ale każdy czas, z wyjątkiem 3. biegu, o którym szerzej w dalszej części, uzyskany przez zwycięzców kolejnych wyścigów był lepszy od dotychczasowego rekordu toru – 60,99 sek. – ustanowionego 24 września 2017 roku przez Maksyma Drabika.

Najlepszy czas dnia uzyskał w 11. wyścigu Maciej Janowski i to on jest aktualnym rekordzistą na Stadionie Olimpijskim. Czy był w tym meczu najszybszy? Kilku wnikliwych obserwatorów tych zawodów twierdzi, że nie. Najczęściej poddawany w wątpliwość jest czas uzyskany przez Artioma Łagutę w 3. biegu dnia – oficjalnie 61,52 sek. Zarówno ja, jak i kilka innych osób, postanowiło zmierzyć czas tego biegu oglądając zapis tego biegu. Mimo rozbieżności w zakresie 0,3 sek. każdy z nas uzyskał wynik poniżej 60,00s, a uśredniony 59,56 sek. To o prawie 2 sekundy mniej niż podany przez chronometrażystę. Co więcej, gorszy o 0,65 sek. od 14. w kolejności najlepszego czasu dnia, podczas gdy ten był gorszy o 0,67 sek. od najlepszego czasu dnia.

Mierzył czas i @MichalKorosciel, i @RafSpeedway. Zmierzyłem sam – wyszło 59,73. Trochę mniej niż obu Panom, więc dałem policzyć czas komputerowi – start w klatce, w której rusza się tył i koniec, gdy widelec jest na linii. Wniosek – czas wyrzucić stopery 😜
🎥 @ELEVENSPORTSPL pic.twitter.com/kFxUwCqodr

— Piotr Kaczorek (@piotrtheduck) July 14, 2020

Być może czas w zapisie wideo nie jest równomierny z czasem rzeczywistym, ale porównanie czasów innych biegów nie potwierdza tej tezy. Trudno to także uzasadnić dość archaiczną metodologią pomiarów czasów na stadionach żużlowych. Sporo kontrowersji budzi też czas uzyskany przez Artioma Łagutę w 15. biegu, gorszy zaledwie od 0,01 sek. od czasu Janowskiego. Być może przypadek.

Jeszcze większym kuriozum wydaje się być zaledwie 8 punktów, które łącznie zdobyli zawodnicy startujący w tym meczu z pola D. Nikt spośród ustawionych pod bandą zawodników nie wygrał wyścigu, dwóch zakończyło wyścig na drugim miejscu, czterech na trzecim. W statystykach od 1990 roku, czyli odkąd startujący ze sobą w parze zawodnicy nie mogą zamieniać się polami startowymi, z pola D nie odnotowano tak słabego wyniku punktowego w meczu zakończonym po piętnastym biegu.

*  – mecz zakończony po 8. wyścigu z powodu opadów deszczu

Do nietypowych rozstrzygnięć należy zaliczyć też wynik uzyskany przez Nickiego Pedersena – 3 (1,d,2,d) punkty. Duńczyk bowiem po raz pierwszy w historii swoich startów w Ekstralidze, a startował w swoim 232. meczu, zaliczył dwa defekty, a uściślając, nie ukończył dwóch wyścigów z innych powodów niż wykluczenie lub upadek.