Lewandowski: Ekstraliga rusza w podróż w nieznane. Czym nas zaskoczy?

Nowa normalność zaskakuje nas swoją dynamiką. Ekstraligowcy mieli zostać w parkingu, a wystartują. Mieli jeździć bez publiczności, a jedna czwarta trybun zapełni się fanami. Pozostaje pytanie, czy liga wejdzie na poziom, który nas usatysfakcjonuje i wyłoni pełnowartościowego mistrza.

Skoro startujemy, to mam nadzieję, że zobaczę ekstraligę, którą znałem do tej pory. Z jej wszystkimi zaletami i wadami. Pełną emocji, adrenaliny i na podwyższonym ryzyku. Chciałbym, żeby mistrzostwo zdobyte na torze było niepodważalne. Bo przecież ktoś w tych trudnych czasach wygra, zabierze złoto do domu i zapisze się w historii całej dyscypliny. Pamiętajmy jednak, że wciąż decydujący wpływ na naszą rzeczywistość ma koronawirus i to on rozdaje karty i modeluje dynamizm nowej normalności. Zaczynamy żużlową podróż w nieznane. Zastanówmy się, co może nas zaskoczyć w koronarozgrywkach.

Presja. Tysiące widzów na trybunach. Rozemocjonowani prezesi w parkingu. Zestresowani menedżerowie dumający nad programem zawodów. Tak, do tej pory, wyglądał ekstraligowy świat. Czy pandemia cokolwiek zmieni w tym zakresie? W pierwszej kolejce zabraknie fanów na trybunach. Później pojawi się ich garstka, zajmująca zaledwie jedną czwartą trybun. O gorącej atmosferze sportowego święta możemy zapomnieć. Może więc swoje talenty objawią nam zawodnicy, których presja trybun aż nadto zżerała. Być może łatwiej będzie im zadbać o koncentrację, gdy zabraknie euforii podczas prezentacji oraz wiwatów i złośliwości ze strony fanów. Na trybunach zapanuje spokój, a od medialnej gorączki mimo wszystko łatwiej jest się odciąć.

Juniorzy. Już wręcz naukowo udowodniono, że bez klasowych juniorów nie ma mowy o medalach na poziomie ekstraligi. Każdy klub musi więc inwestować w młodzież, choć powszechnie wiadomo, że zadanie to trudne, drogie, a czasami wręcz niewdzięczne. W czasie pandemii sytuacja młodzieżowców pogorszyła się i coś mi podpowiada, że w trakcie sezonu przy ich nazwiskach pojawi się całe mnóstwo pytań i wątpliwości. W latach poprzednich młodzież nabierała tempa i formy wraz z trwaniem sezonu. Gdy wzrastała ilość startów i imprez stricte młodzieżowych. W tym roku wszyscy jadą bez sparingów, a zawodów dla juniorów będzie jak na lekarstwo. Nie wszystkim wystarczy talentu, żeby odpalić z marszu. A oczekiwania, jak zawsze będą największe z możliwych.

Sprzęt. W tym miejscu wchodzimy na grząski grunt. Kto trafi ze sprzętem i z jego ustawieniami, ten spryciarz, szczęściarz i żużlowiec przez duże „Ż”. Inni będą mieli przegrane. Zawsze uważałem, że za sprzęt odpowiada zawodnik. Wszystkie ceregiele związane z mitycznymi ustawieniami to element gry. Wygrywa najlepszy. Sezon będzie ekspresowy i dynamiczny, jak żaden do tej pory. Miejsca na pomyłkę i wadliwy motor będzie niezwykle mało. Do tego jeden majster do pomocy. Wygląda na to, że pandemia oddzieli żużlowych ignorantów od żużlowych speców.

Kontuzje. Przykre, ale w naszym sporcie nieuniknione. Nawet drobna kontuzja może pozbawić zawodnika udziału w kilku meczach. Taki złamany obojczyk w poprzednich latach eliminował żużlowca z trzech, czterech tygodni jazdy. Bywało, że nieobecność takiego pechowca trwała jedynie dwa mecze. W pandemii cztery tygodnie nieobecności, to cztery stracone mecze. Nie będzie też czasu na rekonwalescencję. Psychiczne dołki mogą okazywać się wilczymi dołami. Zdrowie będzie odgrywało jeszcze większą rolę i jeszcze mocniej wpłynie na układ ligowej tabeli.

Wirus. W dalszym ciągu odgrywa w naszym życiu pierwszoplanową rolę. To on odpowiada za wywrócenie naszych rozgrywek do góry nogami. Póki co, pozostajemy też jego zakładnikami. W czarnym scenariuszu ekstraligę rozbijają infekcje kolejnych zawodników. Pomyślcie, co stanie się, gdy zachoruje cały zespół, albo pół ligi? Wtedy rywalizacja staje się przypadkowa, a mistrzostwo łatwe do podważenia. Często rozpędzam się w czarnowidztwie, ale i te warianty muszą być brane pod uwagę. Wirusolodzy podkreślają, że obecnie panująca nam zaraza będzie straszyć przez długie lata. Pewnie przywykniemy do sytuacji, w której zawodnik zainfekowany jest po prostu kontuzjowany.

Goście. W czasie pandemii otrzymamy namiastkę angielskiego żużla, z którego część polskich fanów śmiała się w niebogłosy. Mamy więc w regulaminie zapis nie tylko o praktykowanej już „zetzetce”, ale i wymysł o nazwie „gość”, a nawet dwóch „gości”. Nowe regulacje rozwalają dotychczasowy system i z poważnego sportu robią cyrkową rewię, w której zawodnicy w jednym sezonie jeżdżą na różnych poziomach ligowych, reprezentując barwy różnych klubów. Nie popieram tej zmiany.

Wyniki. W końcu doszliśmy do sedna sprawy. Wirus nie wirus. Sezon krótki i co z tego. Ostatecznie wszyscy pojadą po zwycięstwo. Jakoś nie chce mi się wierzyć, że mała publika na stadionie stępi ambicje zawodników. Szybko się wszyscy przyzwyczają do nowej normalności. A co do ewentualnych rezultatów, w ekstralidze układ sił jest mocno zabetonowany. Faworytami do play-off i medali pozostają Fogo Unia Leszno, Betard Sparta Wrocław, Eltrox Włókniarz Częstochowa i Stal Gorzów. Cały czas najniżej stoją akcje ROW-u Rybnik. Choć w przypadku rybniczan nieprzewidywalne zdarzenia, pewien chaos i wszystkie koronawirusowe komplikacje mogą im sprzyjać. W dziwnych warunkach padają dziwne wyniki. I to jest szansa ROW-u na utrzymanie.

DAWID LEWANDOWSKI