Andrzej Zieja: Miesiąc spałem w aucie, byłem w noclegowni. Wyć się chce!

Na początku lutego pisaliśmy o krzyżu dźwiganym przez Andrzeja Zieję – z nadzieją, że on pomoże sobie, ale też ktoś inny jemu. Bo w życiu przychodzi niekiedy taki moment, że aby odbić się od dna, potrzeba czyjegoś ramienia. Dziś jest jeszcze gorzej. Dlatego napiszemy raz jeszcze.   

Po lutowym tekście odzew był spory, to fakt. Zadzwonił m.in. Krzysztof Cegielski, szef Metanolu, poprosił o numer telefonu do Ziei. Choć do kontaktu, koniec końców, nie doszło. Pracę zaoferował jeden z kibiców, tyle że fizyczną, no a Andrzej jest na tyle skażony żużlem, że takiej robocie nie podoła. Jak to mówią – sport to zdrowie. Dopóki nie przyjedzie pogotowie…

Najbardziej doskwiera blizna po bliższym spotkaniu z Andrzejem Huszczą podczas rawickich Mistrzostw Polski Par Klubowych. Bo ta blizna to siedem różnych złamań. – Prowadziłem, a Huszcza wjechał mi w plecy. Polecieliśmy i jeszcze Trojanowski. Tragiczny wypadek. To mnie skończyło. Siedem złamań. Kręgosłup – pęknięty jeden kręg. Złamana kość udowa, nadgarstek, żebra. I jeszcze obojczyk, ale tego nie zdiagnozowano. Po trzech tygodniach się okazało, że źle zrośnięty. Do dziś widać, że krzywy. Lekarz powiedział – “pan już ożeniony, to nie będziemy łamać na nowo”. A wszystko zdarzyło się trzy tygodnie po narodzinach córki Dominiki. Natalia miała wtedy trochę na głowie. Skutki odczuwam do dziś. Najbardziej to udo ześrubowane. Jakieś następne złamanie to noga do amputacji. Mam podłużny pręt przez całe udo i cztery rygle – na dole i na górze, żeby się udo nie okręciło. A ostatnio to kolano w drugiej nodze wysiada. Więzadła rozwalone. Już trzeci miesiąc kuleję – mówił nam zimą Zieja. Nie ukrywał, że zniszczyły go alkohol oraz pucha. Znaczy – więzienie. I zginął z pola widzenia. Ale znów się znalazł.

– No jestem, mordeczko moja. Wysłałem właśnie kilka cv, bo nie da się tak bez centa żyć – odzywa się pod nowym numerem telefonu, przekazanym z konta osoby trzeciej. Wtedy, w lutym, mieszkał jeszcze w wynajmowanym przez siebie pokoju. Teraz pomieszkuje kątem u kolegi w mieszkaniu socjalnym, a w międzyczasie był niemal wszędzie.    

– Finansowo nie dałem rady. Wiesz, bez pracy szybko idzie. Miesiąc to w aucie przespałem, ale to zima była. Dopóki paliwa nie zabrakło, mogłem się ogrzać. Płakać się chce… Wiem, że to w dużej mierze moja wina i często mam ochotę to zakończyć. Nawet siostra się ode mnie odwróciła. A ja głupi zgodziłem się kiedyś na sprzedaż mieszkania własnościowego w jej interesie. No ale wtedy jeszcze piłem, podpisałem, co mi podstawili. Byłem też w noclegowni przy Dworcu Głównym, ale wszedłem i wyszedłem. Materace w holu na podłodze, wszy na ludziach. Nie jestem wybrednym człowiekiem, bo nie jestem już teraz, ale żeby te warunki były chociaż jakieś. W końcu kolega mnie przygarnął, ale tak wiecznie nie może być. Głowa pełna, człowiek myśli, co dalej. Mam jeszcze tylko w garażu łódź taką motorową do sprzedania, to by na chleb z masłem było. No ale to pewnie nie sezon na takie historie. Jeszcze przed więzieniem kupiłem sobie kilka takich rzeczy na wakacje, chociaż w sumie nic nie wyszło z tego, bo mnie zamknęli – opowiada nam Zieja, ale nie myślcie, że z łatwością. Raczej załamującym się głosem.

Co dalej? Czy sam próbuje pomóc szczęściu?

– Jedno cv poszło do szpitala na Fieldorfa. Na takiego gościa, co pacjentów po salach wozi, wywozi śmieci. A drugie do szklarni w Siechnicach. Tam, gdzie pomidory dojrzewają i gdzie taka łuna jest na niebie. Gdzieś tam jeszcze coś poszło, ale, wiesz, że na budowę się nie nadaję. Przez to kolano dwulitrowej coli na pierwsze piętro nawet nie wniosę, jakaś operacja by się pewnie przydała. Gdyby tak Pan Bóg chciał mnie zabrać, ale nie chce. A ja zmęczony psychicznie tym jestem. Przygarnął mnie kolega… – nie ukrywa zawodnik, który jako ostatni pokonał w polskiej lidze wielkiego Hansa Nielsena. Rzecz działa się w 1999 roku podczas finału DMP pomiędzy Polonią Piła i Atlasem Wrocław.

Póki co, odzewu brak. – Ze szklarni dzwonili, że na razie mają stałą obsadę. A szpital milczy. Trochę dziwne, bo niby brakuje teraz rąk do pracy i ludzie się wirusa boją. Ja się nie boję. Szkoda, bo niedługo to jakiś namiot chyba obok krzaków rozbije – tłumaczy Andrzejek. Andrzejek, bo to poczciwy i dobry chłopak, choć, jak widać, ze skłonnościami do autodestrukcji. Na razie światełkiem w tunelu pozostaje tylko wspomniana córka, Dominika.

– Teraz się nie widujemy, bo wirus, ale nawet wczoraj żeśmy rozmawiali. Miała lekcję wideo z panią nauczycielką. Dominika powiedziała, że mnie kocha. Gdyby nie ona, już by mnie nie było… Mam prawo jazdy kat. B. Busem mogę jeździć, towar rozwozić, albo na ciecia gdzieś iść i pilnować. Byle jakiś stały dochód mieć, bo tak się nie da żyć – nie ukrywa.

Alkohol?

– Nie piję, no co ty. Głos mam taki, bo… Wyć mi się chce. Kolega mi życie uratował i dach nad głową jest. Gdyby nie ten wirus, pewnie coś już bym znalazł. Zaraz by się człowiek inaczej poczuł, dowartościowany choć trochę. A tak czuję się jak odrzutek na planecie. W puszce chociaż żreć trzy razy dziennie dali, a tu… Nie mogę koledze na głowie siedzieć. Gdyby tylko cokolwiek ruszyło. Bo ciężko psychicznie – wypłakuje się Zieja.

******************************************

Ryszard Tarasiewicz, były piłkarz reprezentacji Polski, ten z kopytem, opowiedział swego czasu o takim eksperymencie z psychologii. W akwarium z wodą pływają dwa szczury. I po czterdziestu minutach jeden tonie. Wtedy ktoś podstawia drugiemu drabinkę. Ten wychodzi z wody, odpoczywa, no i znów wrzucają go do akwarium. Pływa już godzinę czterdzieści! Wiecie, co zdecydowało, że ten szczur pływał ponad dwa razy dłużej?

Wiara! Wiara w to, że przyjdzie ktoś z pomocą. I podstawi jakąś drabinkę.

Andrzejek tę wiarę jeszcze ma.

Nadzieja? Ludzie na Olimpijskim mówili swego czasu „Andrzej Zieja, w tobie nadzieja.”

I miłość. Też jest. Do Dominiki.

Wiara. Nadzieja. Miłość. 

Wiecie, o jakie pieniądze walczą obecnie gwiazdy PGE Ekstraligi, a o jakie Andrzejek? Nie, on nawet nie walczy o pieniądze.

O godność.

WOJCIECH KOERBER

P.S. Liczę, że ktoś poda jakąś drabinkę.

Od redakcji: Jeśli ktoś zechce pomóc Andrzejowi finansowo, podajemy link do zbiórki. Zebrane środki zostaną przekazane byłemu żużlowcowi. Jeśli istnieje możliwość pomocy zawodnikowi w innym wymiarze, prosimy o kontakt: [email protected]

Link do zrzutki https://zrzutka.pl/3sgfvp

CZYTAJ TAKŻE: