Żużel. Widziane zza Odry. Embargo, krasnoludki i fachowe pożegnania

Nie mam w zwyczaju – jak co niektórzy – wracać w swoich felietonach do tematów poprzednich, ale tym razem musze zrobić wyjątek. 

Tydzień temu ponoć „ostro” pojechałem po RzTŻ-cie Rzeszów. Zapewniam, że było to nad wyraz delikatnie. Nie mam zwyczaju też kopać leżącego. Miałem telefony i z lewej i prawej, jak to zazwyczaj bywa. Oprócz tych w stylu „w końcu ktoś napisał, jak jest”, nie brakowało tych kończących niewybrednymi epitetami. Ale do rzeczy – prezes Madej, jak mi doniesiono, wprowadził dla naszego portalu – w rewanżu za artykuł – embargo informacyjne. Ot, niespodzianka. Swego czasu przeżyliśmy to poznańskie embargo przeżyjemy i rzeszowskie. O ile pamięć nie myli, w tamtym przypadku nie przetrwał ten, kto to embargo nakładał. Panie Prezesie, gwarantuję, o Rzeszowie będzie jak najmniej. Jak Panu rozum w stosunku do mediów wróci i ktoś Panu wytłumaczy, jaką rolę pełnią w sporcie, zapraszam ponownie do współpracy.

Co poza tym? Dramat Franka Mauera. Niemiecki prezes obiecał włodarzom PZM w miarę fajny skład i fajny on jest, tylko taki mocno fajny,  nazwijmy to nawet – egzotyczny. Jeszcze w miniony piątek zakładałem się z prezesem, że dwóch Niemców – Lukas Fienhage i Max Dilger – wyląduje w Pile. Nie wierzył. Po paru godzinach zwrócił honor. Zarówno Dilger, jak i Fienhage w ostatniej chwili się rozmyślili i zostawili „biednego” Franka na lodzie. Ale Wolfe Wittstock się nie zrażają. Mają w składzie swoich siedmiu „krasnoludków” na wygnaniu z innych klubów i powstaje pytanie – czy podobnie jak krasnoludki w bajce Grimma dwukrotnie uratowały Królewnę przed śmiercią, czy choć raz niemieckie krasnoludki uratują honor na torze Wilków z Wittstock? Pożyjemy, zobaczymy. Drugi sezon bez jakiejkolwiek wygranej byłby bardzo smutnym rekordem polskich lig żużlowych.

Proszono mnie wielokrotnie, aby zwrócić szerzej fakt na sposób „fachowego” pożegnania w mediach swoich byłych zawodników przez dyrektora Startu Gniezno – Radosława Majewskiego. Przyznam szczerze, że nie mam na to ochoty.  Zatem skrócę do minimum. Jaki jest gnieźnieński koń, każdy chyba widzi. Skład miał być torpedowy, trenerzy co najmniej pokroju Rafała Dobruckiego czy Adama Skórnickiego. Finalnie mamy tak – trener (z całym szacunkiem!) dosłownie amator, skład wcale nie – wedle mojej subiektywnej oceny – lepszy i na dodatek młodzieżowca oddaje się do Gorzowa…

W byłej stolicy Polski  tak naprawdę od dawna nie za dobrze się dzieje i mam wrażenie (i nie tylko ja), że ten klub chyba nie ma na celu wyniku sportowego. Porównywanie zawodników, lepszy – gorszy,  ładniejszy – brzydszy, uważam za totalne nieporozumienie i coś co absolutnie nie przystoi osobie pełniącej taką funkcję w klubie. Choć przyznam szczerze, nie sądzę, aby w profesjonalnym klubie ta osoba odnalazła jakiekolwiek miejsce dla siebie. Podsumowując, Panie Majewski – zawodnikom się dziękuje za walkę na torze, a nie publicznie mówi o wadach i zaletach oraz o zamianach gorszego na lepszego. Tak Pan może sobie dywagować siedząc porankiem w toalecie, a nie publicznie. Podstawy marketingu, w szczególności tego sportowego, się kłaniają. Podobnie jak zwykłe ludzkie zasady.

Żeby nie było tak, że ponownie wytykam tylko błędy, czy na siłę ich się doszukuję, przejdźmy do pozytywów. Na koniec o bombach. Tej pilskiej i poznańskiej. Oba kluby zaczynają nową żużlową drogę i patrząc na skromność i rozwagę, z jaką to robią, należy ich dopingować, co niniejszym czynię. I wierzę, że nie tylko ja. Kiedy się wydawało, że Poznań skład zamknął i pojawiły się „achy i ochy”, tamtejsi działacze do ogniska dorzucili dosłownie bombę w postaci „Bombera” Harrisa. A niby dlaczego nie? Na drugoligowym froncie jeszcze Bomber pokaże, podobnie jak i amerykański desant w postaci Broca Nicola w Polonii Piła. Nie mam wątpliwości. 

ŁUKASZ MALAKA