Żużel. Kto zwycięży w mieście na siedmiu wzgórzach? W stawce aż pięciu Polaków (ZAPOWIEDŹ)

W sobotni wieczór będziemy świadkami 62. w historii turnieju o Grand Prix Polski. Po raz trzynasty zaszczyt ten przypadnie stadionowi imienia Edwarda Jancarza w Gorzowie Wielkopolskim – mieście na siedmiu wzgórzach.

Grand Prix Polski to turniej stary jak cały cykl. Od początku zastąpienia jednodniowych turniejów o Indywidualne Mistrzostwo Świata ( a więc od 1995) cyklem Grand Prix, jest zawsze obecne w kalendarzu. Do tej pory gospodarzami Grand Prix Polski były Wrocław, Bydgoszcz, Chorzów, Leszno, Toruń, Warszawa, Lublin i właśnie Gorzów. W 2020 roku na skutek pandemii COVID taki status „stałego uczestnika cyklu” straciły Szwecja, Dania i Wielka Brytania.

Żużel. MAXYMALNY Maks! Polak mistrzem świata! (RELACJA)

Gorzów Wielkopolski debiutował w 2011 roku, jako czwarty polski ośrodek goszczący najlepszych zawodników globu (choć de facto piąty gdyż Chorzów w latach 2002-2003 również zaliczył swój epizod w cyklu. Jednak zawody na Stadionie Śląskim figurowały wówczas pod nazwą „Grand Prix Europy”) po Wrocławiu, Bydgoszczy i Toruniu.

Żużel. To stoi za przemianą Smektały? Pożyczył silniki od… kolegi!

Pierwszy turniej Grand Prix na stadionie imienia Edwarda Jancarza w 2011 roku zakończył się zwycięstwem Amerykanina Grega Hancocka, który przypieczętował wówczas swój drugi tytuł Indywidualnego Mistrza Świata. Tamte zawody nie zostały dokończone z powodu padającego deszczu i sędzia ze względu na trudne warunki na torze, pozwolił zawodnikom odjechać tylko 16 biegów. Rok później, podczas gorzowskiej rundy, swoje pierwsze zwycięstwo w karierze w cyklu Grand Prix, odniósł Martin Vaculik. Był to jego debiut w gronie światowej czołówki, gdyż zastąpił wówczas kontuzjowanego w trakcie sezonu Jarosława Hampela. Pierwszy raz podczas gorzowskiej rundy na podium stał Polak. Był to Bartosz Zmarzlik, który na tamtejsze zawody uzyskał dziką kartę i podobnie jak w przypadku Słowaka, był to jego premierowy występ w stawce najlepszych zawodników świata. Rok 2013 to wreszcie pierwszy Polski tryumf w gorzowskim turnieju. Na najwyższym stopniu podium stanął Jarosław Hampel, dla którego było to czwarte zwycięstwo po sukcesach w Kopenhadze, Malilli i Auckland. Gorzowskie zwycięstwo wydatnie przyczyniło się do powtórzenia po trzech latach przez Hampela najlepszego wyniku w karierze jakim był tytuł Indywidualnego wicemistrza świata.  2014 rok to debiutanckie zwycięstwo (w zaledwie trzecim turnieju w karierze) wychowanka gorzowskiej Stali – Bartosza Zmarzlika startującego wówczas w turnieju z dziką kartą. W sezonie 2015 najlepszy w Gorzowie okazał się, Słoweniec Matej Żagar w tamtym okresie, również miejscowy zawodnik. Rok później turniej w Gorzowie zapoczątkował marsz Jasona Doyle’a po medal w cyklu Grand Prix. Po tryumfie w Grand Prix Polski wygrał on jeszcze w Teterow i Solnie stając się wówczas dopiero trzecim zawodnikiem w historii, który wygrywał trzy Grand Prix pod rząd (po Tonym Rickardssonie w 2005 – finalnie cztery zwycięstwa z rzędu – i Jasonie Crumpie w 2006). Jednak kontuzja w końcowej fazie sezonu sprawiła, że stracił on pewny medal w cyklu i opuszczając dwie rundy zakończył sezon na piątym miejscu. Turniej w sezonie 2017 to siódme zwycięstwo w karierze Taia Woffindena przed Patrykiem Dudkiem i Jasonem Doylem. Brytyjczyk zanotował wówczas trzeci sezon z rzędu z medalem. Po złocie w 2015, srebrze w 2016 roku, tym razem sięgnął po brąz na koniec cyklu. Sezon 2018 to drugie „gorzowskie” (a ogólnie trzecie w karierze) zwycięstwo Martina Vaculika, który pokonał w finale Bartosza Zmarzlika i tryumfującego w całym cyklu po raz trzeci w karierze Taia Woffindena. Wobec powrotu najlepszych zawodników po 19 latach do Wrocławia, w 2019 roku turniej w Gorzowie wypadł z cyklu, ale powrócił do niego już w roku 2020, i to od razu podwójnym turniejem. W pierwszym dniu zawodów swoje siódme zwycięstwo w Grand Prix odniósł Bartosz Zmarzlik, a w drugim najlepszy okazał się Fredrik Lindgren, dla którego było to piąte zwycięstwo w karierze. Finalnie obaj zawodnicy stanęli na podium całego cyklu w sezonie 2020 – Zmarzlik na najwyższym stopniu, a Lindgren na najniższym. W sezonie 2021 gorzowską rundę zastąpił turniej w Lublinie, jednak już rok później Gorzów zorganizował 55. w historii Grand Prix Polski. Wygrał je zawodnik gorzowskiej Stali Anders Thomsen, dla którego było to drugie podium w karierze ( po trzecim miejscu rok wcześniej w Togliatti). W zeszłym roku na Stadionie im. Edwarda Jancarza najlepszy okazał się Bartosz Zmarzlik, który sięgnął wówczas po swój 21 tryumf w cyklu i został na koniec sezonu po raz czwarty w karierze Indywidualnym Mistrzem Świata.

Żużel. Jest szeroki skład na SoN! Z tej piątki wybierze Dobrucki

Żużel. Kolejne dobre wieści dla Byków! Dotyczą Kołodzieja i Ratajczaka!

W sobotnich zawodach, będą aż dwie zmiany względem stałych uczestników tegorocznego cyklu. Z powodu kontuzji Max Fricke zastąpi Jasona Doyle’a, a Maciej Janowski Andrzeja Lebiediewa, tym samym w turnieju wystąpi aż pięciu Polaków. A dla zawodnika wrocławskiej Sparty, będzie to już 95. turniej w karierze. Bartosz Zmarzlik przyjedzie na swój dawny tor, jako rekordzista w liczbie wygranych rund Indywidualnych Mistrzostw Świata po zwycięstwie w Grand Prix Szwecji. Dominik Kubera, będzie z pewnością chciał powtórzyć swój dobry wynik z Malilli, kiedy to dotarł znów do półfinału, a Szymon Woźniak, będzie podwójnie zmotywowany, żeby przed własną publicznością pokazać się z jak najlepszej strony. Z dziką kartą w turnieju wystąpi Oskar Fajfer, który mimo wypadku w meczu z Unią Leszno potwierdził zdolność do jazdy. Rezerwowymi toru będą Jakub Miśkowiak oraz Oskar Paluch. Transmisja turnieju w Gorzowie od godziny 19 w Eurosporcie Extra w Playerze, serwisie MAX, a także w TTV.

Lista Startowa:

Bartosz Zmarzlik – Polska
Robert Lambert – Wielka Brytania
Jack Holder – Australia
Mikkel Michelsen – Dania
Martin Vaculik – Słowacja
Fredrik Lindgren -Szwecja
Dominik Kubera – Polska
Daniel Bewley – Wielka Brytania
Szymon Woźniak – Polska
Leon Madsen – Dania
Kai Huckenbeck – Niemcy
Max Fricke – Australia (za Jasona Doyle’a)
Tai Woffinden – Wielka Brytania
Jan Kvěch – Czechy
Maciej Janowski – Polska (za Andrzeja Lebiediewa)
Oskar Fajfer – Polska (dzika karta)
Jakub Miśkowiak – Polska (rezerwowy)
Oskar Paluch – Polska (rezerwowy)

Opracował PAWEŁ CYRSKI