Taki Holder Panie – to jest gość! I wszystko jedno który

Za nami kolejny żużlowy weekend. Było gorąco. Dosłownie i w przenośni. W Gorzowie emocje takie, że aż zapłonęła rozdzielnia. W Lublinie nie pojechał tym razem autor klapsusa poprzedniej kolejki Mateusz Szczepaniak i jak sądzę, jedno z drugim nie ma nic wspólnego. Może i lepiej. Przynajmniej nie dał pretekstu, by nadal go odstawiać, a koledzy, z jednym wyjątkiem, generalnie nie imponowali. Potem emocjonująca jak grzybobranie inauguracja Tauron SEC, bez publiczności niemal, wcale nie z powodu pandemii, wreszcie dwa pozostałe spotkania Ekstraligi i tu… tym razem działo się. W poniedziałek Północ – Południe w Gdańsku – tu też nie było frekwencyjnego szału. I wreszcie poweekendowe reperkusje już od poniedziałku. Zatem po kolei.

Obserwując spotkanie aspirującego Motoru z beniaminkiem nie sposób było nie zauważyć, że rybniczanie zaczynają dzierżyć palmę pierwszeństwa w dziedzinie pustoszenia klubowych kas rywali. Nie powalczyli jeszcze na żadnym z dwóch wyjazdów, a te najtrudniejsze dopiero przed nimi. W składzie rzucał się w oczy brak solidnego dotąd, acz zbyt szczerego ostatnio Mateusza Szczepaniaka. Swoją drogą, interesujące kto go odstawił, a kto decyzję firmował. Tak czy siak Mati nie musi narzekać. W kontekście słabości kolegów, z wyjątkiem skutecznego i bojowego Lamberta, przynajmniej nie miał okazji dać alibi do kolejnej ewentualnej absencji, chociaż na najbliższy mecz Kędziora (?) zapowiada Szczepana w zestawieniu Rekinów.

Jacek Ziółkowski także nie ma łatwo. Pojechał Jamróg. Plamy nie dał, powalczył, punkty przywiózł, ale na tle Rybnika, to pewnie Miesiąc także zrobiłby swoje. I bądź tu mądry. Hampel zaliczył wpadkę na dzień dobry, ale potem dobrze startował, trzymał farbę i do wypłaty, w sprzyjających okolicznościach przyrody, znowu „u siebie” się zgadza. Współczuję trochę księgowym gospodarzy w starciach z Rekinami, choć Lubelacy podobno bogatymi są, więc ich taki pokaźny dorobek ekipy zapewne nie boli. Boli natomiast brak wymagającego tła, by Ziółkowski mógł obiektywnie ocenić dyspozycję dwójki oczekujących Miesiąc, Jamróg, porównując dorobek każdego w dwóch zaliczonych spotkaniach.

W Gorzowie było gorąco. Bardzo gorąco. Stal potrzebuje punktów jak tlenu, a Częstochowa stara się ugruntować formę zawodników. Dodam dobrą i rosnącą w lwiej części wypadków. Stercie zapowiadało się na walkę dwóch zdeterminowanych ekip, w której każde ogniwo da z siebie 110 procent. No i takim było, tyle że do 10. wyścigu. Potem napięcia nie wytrzymała… rozdzielnia energetyczna, zapłonęła i zasilanie bezpowrotnie uciekło ze stadionu. Mecz został przerwany. Co teraz? A czym różni się gwałtowne oberwanie chmury od zwarcia instalacji elektrycznej? Moim zdaniem niczym. W obu przypadkach czynnik ludzki, że tak to ujmę, nie ma wpływu na wydarzenia i skutki. Reasumując więc, naturalnie w mojej ocenie, nie ma mowy o walkowerze na korzyść gości. Tym bardziej nie ma podstaw, by zaliczyć wynik po rozegranej części meczu. W zgodzie z duchem sportu byłoby albo powtórzyć zawody, czego akurat nie jestem zwolennikiem, bowiem ukarano by szczególnie tych, którym akurat szło dobrze lub bardzo dobrze. W mojej skromnej ocenie, najuczciwiej byłoby mecz dokończyć od stanu po zakończeniu 10. wyścigu.

Nie ma rozwiązania idealnego. Zawsze ktoś będzie mniej lub bardziej pokrzywdzony. Aby jednak zminimalizować nieszczęścia wszelakie, by nie wymyślać koła i prochu, wystarczy skorzystać z rozwiązania, stosowanego w innych dyscyplinach, w tak drastycznie nieprzewidzianych sytuacjach. Co orzeknie KOL? Tego nie wiem. Pożaru rozdzielni opasłe i rozbudowane do granic absurdu tomiska regulaminów, których treści nie znają już nawet tfu!rcy, nie przewidują. Podobnie jak choćby faktu, że nagle na stadion spadnie samolot, jak to celnie i odkrywczo zauważył był szef wszystkich szefów Leszek Demski, w telewizyjnym magazynie. Zatem poczekajmy na decyzje, oby z duchem sportu, a obu prezesom zalecam wstrzemięźliwość w publicznym formułowaniu ocen i oczekiwań, nim ów werdykt zapadnie. Popieram przy tym opinię Jacka Gajewskiego z tegoż pomeczowego magazynu.

W sobotę, jako przerywnik od ligi, ruszył cykl Tauron SEC. Ot i cała prawda o współczesnym ściganiu, objawiona w Toruniu. Stawka palce lizać, a publiki mniej niż dopuszczają obostrzenia związane z pandemią. Znudziło się? A może woda, grill i pilot? Nie wiem. Jeśli jednak te zawody miały promować speedway na antenach przyszłego właściciela cyklu Grand Prix, to ja się wypisuję. Niezależnie od braku zainteresowania publiki, widowisko było nudnawe i przewidywalne. Przy wyrównanej stawce, kto jechał z wewnętrznego, ten wygrywał. Pierwszy dopadał do pasa przy farbie, jedynego po którym można było skutecznie rozpędzić bajka i tak już potem, z bardzo nielicznymi wyjątkami, dojeżdżali. Adrenalinki niewiele. Emocje skromne. Rezultaty przewidywalne. Zaczynałem rozumieć kibiców. Tych, którzy wybrali grilla nad speedway. Ot cała prawda o współczesnym ściganiu, że się powtórzę, a ściślej i dokładniej, o współczesnych twardych, gładkich, szerokich torach, zabijających ściganie. Nie chcę Formuły 1. Chcę żużla!

W niedzielę wróciliśmy do ligi. Tu już większych problemów z frekwencją nie było i to mimo obecności kamer. Jakiś fenomen. Wrocław, z Holderem starszym, bo ten młodszy całkiem smacznie debiutował w barwach Stali podczas przerwanego meczu w Gorzowie, miał niemal nosem wciągnąć podobno słaby Falubaz. A tu panie suprajsik i to dużego kalibru. Wrocław nadal dziurawy, do tego walczący z rywalami i własnym torem o mały figiel nie poległ. Zielona, pod wodzą Piotra Żyto, walczyła z determinacją i szachami taktycznymi miejscowych. Goście byli szybcy i wściekli, że tak sparafrazuję. Fajnie się to oglądało, choć gospodarze wyraźnie szukali szerokiej, na czym tylko tracili, a po wewnętrznej fury nie chciały kleić. Szczególnie obu Maksiom. Temu swojskiemu Drabikowi i temu importowanemu Fricke.

Gdyby nie Holder, który nie miał pojęcia jaki powinien być tor i jechał skutecznie jak na tegoroczny debiut, to WTS pewnie by wtopił. A Zielona Góra? Po dwóch wyjazdach trzy oczka meczowe w dorobku. Szacunek panie Piotrze i klapsik zarazem. Ten punkt z Wrocławia, to sukces i wyłącznie w tych kategoriach należy rozpatrywać wynik przyjezdnych. Po cóż więc nerwy i emocjonalny wpis na forum publicum, dający pole do dalszego hejtu tym, których dosadnie tam Pan opisał. Bądźmy Piotrze ponad to. Nie warto strzępić nerwów. A wybór między Lindbaeckiem, Krakowiakiem i Jensenem był obarczony ryzykiem. Dwaj seniorzy w poprzedzających biegach wieźli ogony, a junior miał prawo ów ogon podkulić na nominowany. Zatem zważywszy wcześniejsze wrażenia z toru wybór MJJ wydawał się najbardziej sensowną opcją, ale wciąż z kategorii „może się zerwie”, a nie na pewno wygra. Jeszcze raz gratki Piotrze, a Sparta musi mocno przemyśleć strategię, bo cóż ma zrobić biedny Darek Śledź, gdy Fricke i Bewley nie istnieją, a pozostali jadą w kratkę. Jeśli mielibyśmy dopuścić do powtórki z niedawnych spekulacji i komentarzy po porażce Gorzowa w Rybniku, to przecież trener odpowiada za wynik – prawda fachowcy? Wywalić Śledzia i nagle Max i Dan zaczną jechać dwucyfrówki. To nie taki proste, drodzy fani kapeli Raptus and W Gorącej Wodzie Company. Pokora i praca, że zacytuję klasyka.

A propos. Leszno, pod wodzą Piotra Barona, kroczy pewnie od zwycięstwa do zwycięstwa. Dotąd sezon życia Kubery, znakomite wejście Lidseya, przebudzenie Smektały – do kompletu Pawlicki, Sajfutdinow i Kołodziej z których dwóch zawsze lideruje, a swoje oczka urywa dzielnie Szlauderbach. Znowu są kompletni. W Grudziądzu młodzież Unii pokonała miejscową 11-3, aż tak wysoko. Z tego juniorzy GKM-u tylko punkcik wyrwali w walce rywalom, ci z Leszna byli skuteczniejsi. Znacznie. Jeśli jednak porażkę GKM-u miałbym sprowadzać do marnego występu szczególnie gwiazdeczki Turowskiego, który jak szybko rozbłysł w poprzednim roku, tak szybko teraz gaśnie, to byłbym nieuczciwy.

Łaguta. Niedawne bożyszcze. Znowu bez zęba, prędkości i zdobyczy. Satysfakcjonującej zdobyczy naturalnie. Nicki sam sobie. Nie będzie autorytetu dla Duńczyka w parkingu, którego zechce posłuchać i będzie się liczył z jego zdaniem – nie będzie zmiany, ściśle poprawy. Bardzo w kratkę Kenio. Dwie trójki, ale też dwie śliwki i bądź tu mądry człowieku, czego się spodziewać. Przemo na plus, tylko raz słabiej. Buczek ma u mnie czas. Czekam do sierpnia i wtedy najwcześniej się wypowiem. Póki co zauważyłem kolejny symptom poprawy. Krzysiek pierwszy raz od niepamiętnych czasów, pojechał w polu po samym płocie. Nie do 3/4 łuku, tylko po samym płocie. To coś, co potrafi i lubi, tylko potrzeba nie lada odwagi. I ta odwaga w niedzielę już była.

Czego zabrakło gospodarzom, skoro nie młodych? Młodych też, ale najbardziej zabrakło nie czego a kogo. Zabrakło zmarłego w ubiegłym roku Jurka Bałtrukowicza. Wieloletniego zawodnika, a potem toromistrza który praktycznie mieszkał na torze i potrafił go dopieścić tak, że nawet Tomasz Gollob doceniał, a Jurek był z tego dumny jak paw. On potrafiłby ruszyć szeroką, żeby ten słynny płot jechał jak zawsze. Gospodarze tam szukali prędkości, ale ta ścieżka nie chodziła. Chodził najpierw krawężnik, a potem środek. Tworzył się pas, i tak po prawdzie, mimo poszerzenia, grudziądzki owal miał wciąż tylko jedną ścieżkę. Trochę więc jak we Wrocku z Zieloną, gospodarze walczyli z rywalem i… własnym torem. Szkoda.

W poniedziałek na Wybrzeżu mecz Północ – Południe. Kibiców coś tak 1500. Mogło być lepiej, wszak gdańszczanie morze mają na co dzień. Lepiej nie było, czyli powtórka syndromu toruńskiego Tauron SEC, choć tu ranga oczywiście niższa. Zawody, jak to na współczesnych, twardych, ubitych, przygotowanych na nieprzewidziane oberwanie chmury, torach. Tu jednak częściej zdarzały się błędy jeździeckie, stąd działo się takoż ciekawiej. Gwiazdą imprezy Mateusz Cierniak. Młody tarnowianin wyjechał 4 razy, przywiózł 9+2 i następnego dnia… wyłączył telefon. Słusznie. Pokora i praca, że zacytuję ponownie mantrę Piotra Barona. Do wyniku za bardzo bym się nie przywiązywał. I ci, którzy coś pojeździli i ci, którzy debiutowali, testowali sprzęt ile mogli. W lidze będzie inna jakość. Żużlowcy potraktowali mecz jako ekstra sparing, pozwalający ocenić sprzęt i dopasowanie na tle rywali. Wnioski wyciągnęli, przebrali w silnikach i jedni nerwowo dalej szukają, a drudzy mieli spokojny sen.

No i na koniec. Potwierdziły się moje obserwacje a propos Turowskiego. Na Wrocław Kostek zapowiedział, że chłopak musi sobie przemyśleć „pewne sprawy” i odstawił Marcina. Oby młokos zaczął myśleć, najlepiej we właściwym kierunku, bo zostanie zbieranie puszek, które tak „dowcipnie” podawał jako alternatywę, gdyby liga nie ruszyła, jeszcze przed startem rozgrywek. Obyś Marcinie nie okazał się prorokiem.

PRZEMYSŁAW SIERAKOWSKI