Po bandzie. Gdzie zaczynał Holder, jak skończy Zagar i o świetlanej przyszłości Włókniarza

Chris Holder gościem we Wrocławiu. Hmm, gościem to on był kiedyś. Nic mu wtedy nie przeszkadzało, zresztą, jak pisze w swoim komunikacie Betard Sparta: „Holder od startów w barach WTS-u rozpoczynał swoją karierę w Polsce”. Taa, a później ją kontynuował w barach toruńskich. I jak wiemy, było super, dopóki zdrowia starczyło.

O dziennikarskich wpadkach i literówkach wspominałem przed tygodniem. No ale tu każdy dzień przynosi coś nowego. Kiedyś, gdy istniały tylko pisane media papierowe, łatwiej było się wybielić, otóż wszystko można było scedować na równie tajemniczą, co złośliwą postać, zwaną chochlikiem drukarskim. Gdy ktoś z niewiedzy i niedouczenia walnął ortografa, to się zasłaniało chochlikiem właśnie. A teraz? W internecie? Inna sprawa, że jednym ruchem można w sieci błąd naprawić i wersję zaktualizować, natomiast z wielotysięcznym nakładem papierowym był większy problem. Nie do odkręcenia. Bartek Czekański napisał swego czasu w Gazecie Wrocławskiej, że „trener został zwolniony z Iskry Ostrów, bo nie przyszedł do pracy pijany”. Bartek, wiadomo, człek ambitny i dziennikarz ze świetnym piórem, dopieszczał te swoje teksty. No i zapomniał czegoś przestawić podczas adiustacji. Nawet to zdanie było później cytowane przez Manna i Maternę w ich telewizyjnym programie. Zatem żużel dostał się dzięki temu na ogólnopolską antenę. Jak swego czasu żużel brytyjski na łamy słynnej bulwarówki The Sun. A to za sprawą Adama Skórnickiego, bo na swoim kombinezonie z ligi angielskiej wyszył napis „Maliniak the best, fuck the rest”. No więc dziennikarze tabloidu się oburzyli, że przyjechał jakiś Polak, który chwali producenta swoich kevlarów, a całą resztą pier…, znaczy ma gdzieś.  

Przy adiustacji tekstów różne niebezpieczeństwa czyhają na człowieka. We wspomnianej Gazecie Wrocławskiej mieliśmy takie zasady, że wywiady spisywało się per pan. No, chyba że rozmowa była z jakimś młodym człowiekiem, wtedy to, rzecz jasna, nienaturalne. W każdym razie zawsze znalazł się jakiś adept, który wytycznych jeszcze nie znał, a chciał np. pokazać światu, że jest z gwiazdą blisko. Bo udało się przejść na ty w trakcie rozmowy. No i te wszystkie drętwe „co myślisz?”, „co sądzisz?” trzeba było po kolei zmieniać. A wtedy to niemal pewne, że gdzieś o zmianie końcówki się zapomni. I ukazywało się swojskie „co pan o tym sądzisz?” albo „myślisz pan, że będzie dobrze?”  

No, wracamy do żużla. I do Holdera, któremu toruńskie bary może i trochę wielką karierę przystopowały, ale bardziej jednak kontuzja odniesiona w Anglii. Połamał się wtedy okrutnie, złamał m.in. miednicę oraz piętę, długo musiał się poruszać na wózku inwalidzkim. A takie urazy najbardziej odkładają się potem w głowie, która jest przecież odpowiedzialna za odkręcanie gazu. Natomiast prawy nadgarstek to tylko wykonawca poleceń.

Skoro wypożyczenie Holdera reklamowane jest jako powrót Chrisa do Wrocławia, to ludzie dziś pytają, dlaczego przed laty odszedł. Po prostu. Bo mu Jacek Gajewski obiecał w Toruniu więcej biletów Narodowego Banku Polskiego. We Wrocławiu nadchodziły akurat lata chudsze. Pamiętam, jak to wspominał Marek Cieślak. Że czując pismo nosem poszedł raz do Crumpa, gdzieś w środku sezonu, by mu powiedzieć, że trzeba pogadać z młodym. Na co Jason:

– Spokojnie, on będzie jeździł tam, gdzie ja.

No i w kolejnym sezonie Crump nadal jeździł we Wrocławiu, a Holder już w Toruniu.

Cieślak opowiadał też, jak z dyrektorem Mirkiem Buszem po raz pierwszy odbierał Holdera z lotniska we Wrocławiu. Przyjechał w trampkach, z jednym plecaczkiem i na głodniaka. Kupili mu po drodze hot-doga, którego najpierw połknął oczami. Po medal IMŚJ sięgnął na klubowym sprzęcie WTS-u, ale jaka to karta przetargowa, jeśli gdzie indziej dają więcej. Tym bardziej, że Australijczyk pomieszkiwał na poddaszu, w ciasnym pokoju starej siedziby Sparty przy ul. Mickiewicza. I przy łóżku musiał chodzić bokiem. Więc wolał pochodzić po Toruniu. Gdzie się sportowo zestarzał, by nie napisać brzydko, że został starym Piernikiem. Ale wciąż ściga Leigh Adamsa, który sam postawił sobie w Lesznie pomnik – 15 kolejnymi sezonami (1996-2010) w barwach klubu. Holder jest w Toruniu od 2008 roku, zatem to jego trzynasty rok w roli Anioła. No, powiedzmy, że Anioła. Na facebookowym profilu swoje życie prywatne śmiało może skwitować popularnym „to skomplikowane”, a to również miewa wpływ na sportową postawę. Trzymam kciuki, by okazał się naprawdę gościem, a z Betard Sparty uczynił godnego rywala Fogo Unii i Eltrox Włókniarza.

Przed sezonem wspomniałem, że mistrzostwa Polski życzę drużynie, która zdecyduje się mieć na stanie mocnego rezerwowego. Bo choć z punktu widzenia zawodników jest to pozycja wybitnie niepotrzebna i destrukcyjna, to jeszcze istnieje coś takiego, jak punkt widzenia prezesa. Jak klubowa racja stanu. Nie mogę już słuchać teorii o psuciu atmosfery w drużynie, choć, oczywiście, mam świadomość powagi sytuacji. I tego, czym jest spowodowana. Rzecz jasna, fatalnym systemem nagradzania. Nie rozumiem też obaw, że stałe pieniądze – powiedzmy, miesięczne pensje – odebrałyby zawodnikom motywację do walki. Nie odebrałyby, bo dla mnie to jasne, że na konkretne pieniądze można się umówić tylko w perspektywie najbliższego roku. Że w tym sezonie pracujesz na kolejny. I jesienią albo masz argumenty, albo nie. Tylko tak to może działać – z roku na rok.

Podam Wam pewien przykład – Fogo Unii z 2017 roku. Jeśli dobrze pamiętam, to w pierwszej części sezonu kiepsko sobie radził Grzesiek Zengota. Potrzebował czasu. W tym czasie jeździł Pedersen, a niektórzy apelowali już o wypożyczenie Zengiego. Ten się jednak spokojnie odbudowywał, był szykowany do powrotu. W miejsce Duńczyka, który sytuacji pomógł o tyle, że się poważnie potrzaskał, zwalniając miejsce w składzie bez pieniactwa, w sposób naturalny. A pamiętacie finał finałów we Wrocławiu? Te dwa zabójcze biegi nominowane, wygrane przez Byki podwójnie? No więc w pierwszym z nich jechał Zengota. Czy bez niego też udałoby się po ten pierwszy skalp hat-tricka sięgnąć? Niekoniecznie, zwłaszcza że w pierwszym meczu Zengi uzbierał dziewięć oczek. A więc na końcu często się okazuje, że o losach złota decydują jednak właśnie takie „niuanse” jak mocny rezerwowy.

Akurat w Lublinie zawodnicy bardzo źle przyjęli nowego człowieka w kadrze, głównie Zagar. No ale to specyficzny typ, ostatnio źle przyjął w swoim boksie reportera Eleven Sports. Słoweniec poproszony o pomeczową wypowiedź kazał mu wyrachowaną polszczyzną wypier… Co jednak trochę zastanawia, bo złego meczu pan Zagar nie odjechał. Przywiózł Sajfutdinowa w Lesznie. Teraz jego sprawą zajmują się już władze PGE Ekstraligi i kilka tysi pewnie wlepią. A mnie się wydaje, że za rok miejsce komandosa może zająć w Lublinie np. Zmarzlik. Takie przeczucie.

Reporterka to w ogóle niełatwy kawałek chleba. Drugi raz do tej samej rzeki postanowiła jednak wrócić Asia Cedrych, tym razem do Motowizji, która pokaże nam 2. Ligę Żużlową. Ja ją zapamiętałem m.in. z akcji zielonogórskiej. Mianowicie wybrałem się tam raz na żużel z rodziną. Eksploruję sobie przed meczem park maszyn i okolicę, zbliża się godzina meczu, aż tu nagle przybiega Asia. I pyta w nerwach, czy nie usiadłbym na wysokim stołku w parku maszyn obok Gabriela Waliszko. Bo Wardzała spóźniony, w drodze dopiero i nie zdąży. A pismaki, wiadomo, całe życie w rezerwie. No to zgodziłem się, by ratować sytuację. Usiadłem jak stałem, taki średnio raczej ubrany, naprędce mnie podmalowali. Wejście za trzy minuty, a tu… przybiega nasz kongresmen Wardzała, spocony cały. I zgłasza gotowość. Gabryś mówi wprost, że teraz, jeśli tylko chcę, to mogę już na tym stołku zostać. No ale po co mi to? By później wrogowie przekręcali rzeczywistość i mówili, że się siłą na wizję władowałem? Wspaniałomyślnie zwolniłem miejsce gościowi z dalekiego Tarnowa, skądinąd mającemu doświadczenie z wysokimi stołkami. W końcu Robert to były poseł.    

I jeszcze słówko o Włókniarzu na koniec. Otóż pod Jasną Górą afera i publiczna debata, czy klub kiepsko promuje Częstochowę poprzez sport, bo zabrano Włókniarzowi dużą bańkę z miejskiej subwencji. Wiadomo – koronawirus. Choć zauważam, że ta długa nazwa jest już passe, od kiedy nauczyliśmy się wreszcie wymawiać tę trudniejszą, choć krótszą wersję – covid. A nawet covid 19, jeśli chcemy błysnąć w towarzystwie. No ale do rzeczy – z tą promocją poprzez sport to problematyczny temat, niemniej ja, mimo wszystko, Włókniarz nasz widzę ogromny. Bo ma to, czego inni nie mają. Mianowicie, zwracam uwagę, że oto z powodu starzejących się juniorów nastąpi przez zimę poważne przegrupowanie sił. Spójrzcie tylko. Leszno straci duet Kubera – Szlauderbach, a Zielona Góra całe trio: Krakowiak, Tonder, Pawliczak. Wrocław odda w poczet seniorów Czugunowa, Gorzów – Karczmarza, Grudziądz – Turowskiego, a Lublin Trofimowa, choć zostanie ze swoim skarbem – Lampartem. A z czym zostanie Włókniarz? Z zestawem swoich perełek: Miśkowiakiem i Świdnickim, którzy młodzieżowcami pozostaną do sezonu 2022 włącznie oraz z Kowalskim 2023.

Zatem trener Cieślak, ostatnio celebrujący siedemdziesiątkę, pożyje jeszcze długo i szczęśliwie.

WOJCIECH KOERBER