fot. Jarosław Pabijan
Share on facebook
Share on twitter
Share on linkedin
Share on email
Share on whatsapp

25 listopada 1990 roku ukazał się pierwszy numer Tygodnika Żużlowego. Wówczas wydawnictwo było jednym z kilku o tematyce żużlowej, teraz – po 30 latach – jest jedynym na rynku. O początkach, pomyśle na Tygodnik Żużlowy, o wpadkach mniejszych i większych rozmawiamy z redaktorem naczelnym Tygodnika Żużlowego, Adamem Zającem.

Jakie były początki Tygodnika Żużlowego? Skąd pomysł na żużlową gazetę?

Przez prawie dwanaście lat byłem redaktorem naczelnym tygodnika wojewódzkiego Panorama Leszczyńska. To tytuł wydawany przez RSW Prasa Książka Ruch, a administratorem było Wielkopolskie Wydawnictwo Prasowe. I kiedy nastąpiła zmiana ustroju, postanowiłem wydać pismo żużlowe, ponieważ wcześniej miałem związek z żużlem. Przez sześć lat byłem wiceprezesem Unii Leszno, a w latach 1984 i 1989 podczas zawodów Drużynowych Mistrzostw Świata i Mistrzostw Świata Par byłem szefem biura prasowego, więc poznałem wówczas wielu dziennikarzy. Ponadto proponowałem ówczesnemu dyrektorowi Wydawnictwa Prasowego w Poznaniu, aby wydawać tytuł żużlowy, ogólnopolski, ale on tego tematu nie podjął, w to miejsce powstało pismo o koniach.

Kiedy odszedłem z Panoramy Leszczyńskiej, zrezygnowałem z funkcji redaktora naczelnego, postanowiłem założyć pismo żużlowe, a pierwszy tytuł brzmiał „Na wirażu”. Mój przyjaciel zaproponował mi , żeby takie pismo założyć, ale niestety nie udźwignął tego problemu finansowo i po pewnym czasie czasopismo przestało się ukazywać. Nie chciałem jednak stracić dorobku dziennikarskiego, bo sami współpracujący z nami dziennikarze mówili, żeby to pismo kontynuować. Wtedy postanowiłem takie pismo jak Tygodnik Żużlowy założyć. Część zespołu przeszła do Tygodnika, potem na chwilę, miesiąc-dwa, Na wirażu znów się ukazywało, ale potem zniknęło całkiem. Na początku były cztery branżowe pisma – Tygodnik Żużlowy i trzy inne.

Z iloma dziennikarzami współpracował Pan przez te trzydzieści lat?

W tej chwili jest około czterdziestu, pięćdziesięciu, a przez te 30 lat… Ja wiem, może dwustu? I to co najmniej. Wielu z tej grupy, która była na początku, już nie żyje. Na początku byli to dziennikarze zawodowi z różnych redakcji, bo rynek czytelniczy nie był tak rozwinięty i nie było tylu dziennikarzy, tylko byli związani z konkretnymi tytułami. Później dochodzili studenci dziennikarstwa, którzy mieli pasję pisania. Obecnie tych zawodowych dziennikarzy jest mniej, bo inne są czasy, inne układy miedzy dziennikarzami, a redakcjami.

Jak Tygodnik Żużlowy odnajduje się wśród branżowych portali?

My po porostu staramy się troszeczkę inaczej, inne wiadomości dostarczać kibicom. Jako tygodnik powinniśmy mieć inna formułę: ligę opisywać krótko i bazować na innych rzeczach, ale jak się okazuje, jest duża grupa kibiców, którzy wszystko czytają i chcą również relacji z meczów ligowych. Staramy się uzupełniać i wejść w rynek czytelniczy między kibiców, którzy zwykle wybierają internet. Staramy się, żeby nasze teksty były prawdziwe, bo za nie odpowiadamy. Inna jest odpowiedzialność dziennikarza, który pisze w gazetach papierowych, niż ta piszącego w internecie. To tak się często słyszy, że ci internetowi są nieodpowiedzialni, bo niektórzy piszą, jak chcą.

ZOBACZ TAKŻE:

I w portalach internetowych w razie pomyłki można szybko coś edytować. W wydaniu papierowym takiej szansy nie ma.

Dokładnie. Trzeba mieć odpowiedzialność, bo sprawa w sądzie może się szybko znaleźć. Trzeba być solidnym, bo jakbyśmy byli pismem brukowym, to szybko byśmy skończyli. Staramy się być pismem może nie poważnym, bo nie o to chodzi, ale solidnym i solidne dziennikarstwo uprawiać. Cieszymy się, że kilku młodych dziennikarzy się przewinęło, którzy pracowali potem w innych redakcjach. To dla nas ważne. Uważam, że młodych dziennikarzy trzeba mądrze prowadzić, bo ukończenie studiów dziennikarskich nie wiem czy bardzo dużo daje, czy przygotowuje do zawodu dziennikarza. Chyba, że są „samorodki”, czyli zdolni, którzy zaczynają pisać już w liceum i potem mają wprawę. A tu trochę jak w sporcie – trening czyni mistrza, a im szybciej zaczniesz, tym lepiej. Ale są też tacy, którzy mają kapitalną wiedzę. Z nami współpracował Romuald Staniewicz, dla mnie to jeden z najlepszych dziennikarzy, jakich poznałem w życiu. Wystarczyło dwa, trzy zdania i za pół godziny przychodził z gotowym tekstem. Miał rozległą wiedze historyczną i sportową, głównie interesował się piłką nożną, ale z żużlem też się zapoznał i mógł na ten temat pisać różne teksty, głównie felietony.

Który numer cieszył się największą popularnością? Ten, który ukazał się po mistrzostwie Tomasza Golloba, a może te po złotych medalach Bartosza Zmarzlika?

Nie ma reguły, że nagle coś się wydarzyło. Jak są jakieś afery, to tak, ale wyniki sportowe nie mają takiej dużej skali sprzedaży, żeby nam wzrosło czy spadło. Oczywiście na początku sprzedawaliśmy więcej niż teraz, bo byliśmy jedynym pismem, które tak głęboko zajmowało się sportem żużlowym. Dzisiaj zupełnie inaczej to wygląda. Obawiam się, żeby żużel w naszym kraju nie podzielił takiej sytuacji, jaka ma miejsce w Anglii czy Szwecji. Ludzie maja inne zainteresowania, to inny czas, że się nie wyjeżdżało na wakacje i traktowało żużel jako rozrywkę. Pamiętam, jak dostałem relację z Krosna, gdzie dziennikarz napisał, że widzów było „ponad stan – 5000 osób”. A w Bydgoszczy czy Toruniu przychodziło po piętnaście tysięcy. Kibiców jest coraz mniej, kibiców ubywa, a to też wina samych zawodów, nie są one ciekawe. Gdybyśmy kogoś pierwszy raz wzięli, to poza hałasem czy zapachem często nic się na torach nie dzieje. Też trochę kibiców ucieka w powodu telewizji, bo ludzie są wygodni.

Jak temu zaradzić?

Prezesi powinni się zastanowić, co dalej zrobić. Ja ten sport oglądam od 30 lat, środowisko działaczy jest… dziwne. Nie raz byłem na spotkaniu, gdzie wszyscy się pogodzili, było „buzi-buzi”, a następnie wyszli na zewnątrz i dalej robili sobie pod górkę, żeby zawodnik nie zdążył na mecz czy inne chwyty. Najlepiej, żeby prezesi mieli wspólny interes, ale tutaj każdy walczy o siebie, o wyniki, bo sponsorzy, kibice i tak dalej…

Czy na przestrzeni tych trzydziestu lat zdarzyły się jakieś poważne wpadki?

Mieliśmy proces, czy nawet dwa bodajże na przestrzeni tego czasu. Jeden proces z Jerzym Kaczmarkiem i go wygraliśmy, tam chodziło o opisywanie pobranej delegacji. A wpadki mniejsze są w każdym wydaniu, pomyłki się zdarzają, nawet dzisiaj ktoś wysłał informacje, że ktoś się pomylił w liczeniu lat. Dla mnie jedyną gazetą, która ma solidną korektę, to jest „NIE” Urbana. Gdyby używał innego języka, to byłby bardzo opiniotwórczy. Ja głównie czytam Wyborczą i jak widzę jakiś błąd, to współczuję autorom, bo zaraz ktoś go wytknie. Mieliśmy takiego czytelnika, który brał cały numer, wypisywał literówki i inne nieścisłości. Próbowaliśmy mu tłumaczyć, że w pośpiechu, bo materiał musimy oddać w niedzielę do północy, nie jesteśmy w stanie tego ogarnąć. To pomyłki wynikające z pośpiechu. Jeśli natomiast jest większy błąd, staramy się przeprosić, bo pomylić się jest rzeczą ludzką. Jeszcze niedawno wydawaliśmy świat żużla ze statystykami i tam było mnóstwo błędów.

Wróćmy jeszcze do tych procesów – czego dokładnie one dotyczyły?

Jeden to był właśnie z Kaczmarkiem, drugiego nie pamiętam… Jerzy Kaczmarek został posądzony przez byłego prezesa Motoru Lublin, pana Siwka, o podwójną delegację, że niby przyjechał na mecz i podwójnie pobrał delegację, ale nie miał racji i przegrał proces. Chociaż muszę zaznaczyć, że Jurka Kaczmarka uważam za jednego z najlepszych polskich sędziów, nie dał sobie wejść na głowę. On robił naradę i krótko mówił – wiedział, kto się czołga, od razu ostrzegał i przeprowadzał zawody bardzo sprawnie. Godzina dziesięć, godzina piętnaście i po wszystkim. Po co przeciągać? On też się nie bał. Był taki mecz w Gorzowie, gdzie Stal podejmowała Unię Leszno, na stadionie siedział ówczesny minister sportu, pan Kwaśniewski, trybuny nabite, przedstawiciele władz, a on odważył się przerwać mecz. Tor był tak spreparowany, że co chwilę ktoś z Unii leżał. A on powiedział „nie”, przerywam i koniec. A dzisiaj są dyskusje arbitrów z zawodnikami… Innym świetnym fachowcem wśród sędziów był Roman Cheładze.

W przyszłym roku także możemy spodziewać się Plebiscytu Tygodnika Żużlowego?

Tak, ale nie w formule Gali, nie możemy ryzykować zdrowia. Inna kwestia, że możemy przygotować imprezę, a ostatecznie nie będzie zgody na jej przeprowadzenie. Zamysł jest taki, by wspólnie z Motowizją, w programie Gabriela Waliszki, prezentować kolejne kategorie, a potem odwiedzać zawodników ze statuetkami. Zobaczymy, jak to wyjdzie, bo trudno przewidzieć, co będzie w lutym, a właśnie w lutym ogłosimy wyniki. Chcemy je prezentować w programie żużlowym Motowizji.

Dziękuję za rozmowę i życzę co najmniej kolejnych 30 lat na rynku.

Dziękuję również.

Rozmawiał PAWEŁ PROCHOWSKI

3 komentarze on Adam Zając, redaktor naczelny Tygodnika Żużlowego: Staramy się uprawiać solidne dziennikarstwo (WYWIAD)
    Czytelnik
    26 Nov 2020
     6:29pm

    Panie Adamie, Tygodnik Żużlowy to ikona. Trzeba ją pielęgnować. Błagam jednak, nauczcie niektórych swoich dziennikarzy poprawnej polszczyzny. To co robi pan Lewandowski i Lippki to koszmar. Zresztą nie tylko oni. Dbajcie o to. Wasi czytelnicy naprawdę oczekują nie tylko rzetelności dziennikarskiej ale i poprawnej ortografii.

    Tomek z Bamy
    27 Nov 2020
     9:43am

    Prosze tez zwrocic uwage na felietony Czekanskiego. Tego nie da sie czytac,ciagle wychwalanie Rusko,Kloc,Haja,Piekarskiego,Barona,syna,Jankowskiego,Kolejarza Opole,Zorzy Wilkszyn i skokow spadochronowych. Pozdro Panie Adamie!

    Żużel. Andrew Skeels: Speedway Star niedługo będzie miał 70 lat (WYWIAD) | PoBandzie
    30 Nov 2020
     8:34pm

    […] Adam Zając, redaktor naczelny Tygodnika Żużlowego: Staramy się uprawiać solidne dziennikarstwo … […]

Skomentuj

3 komentarze on Adam Zając, redaktor naczelny Tygodnika Żużlowego: Staramy się uprawiać solidne dziennikarstwo (WYWIAD)
    Czytelnik
    26 Nov 2020
     6:29pm

    Panie Adamie, Tygodnik Żużlowy to ikona. Trzeba ją pielęgnować. Błagam jednak, nauczcie niektórych swoich dziennikarzy poprawnej polszczyzny. To co robi pan Lewandowski i Lippki to koszmar. Zresztą nie tylko oni. Dbajcie o to. Wasi czytelnicy naprawdę oczekują nie tylko rzetelności dziennikarskiej ale i poprawnej ortografii.

    Tomek z Bamy
    27 Nov 2020
     9:43am

    Prosze tez zwrocic uwage na felietony Czekanskiego. Tego nie da sie czytac,ciagle wychwalanie Rusko,Kloc,Haja,Piekarskiego,Barona,syna,Jankowskiego,Kolejarza Opole,Zorzy Wilkszyn i skokow spadochronowych. Pozdro Panie Adamie!

    Żużel. Andrew Skeels: Speedway Star niedługo będzie miał 70 lat (WYWIAD) | PoBandzie
    30 Nov 2020
     8:34pm

    […] Adam Zając, redaktor naczelny Tygodnika Żużlowego: Staramy się uprawiać solidne dziennikarstwo … […]

Skomentuj